Planten van de maand oktober
Gelukkig is er nog volop kleur te vinden in de tuin in oktober. Er bloeien nog veel planten als Coreopsis (Meisjesogen), Aconitum (Monnikskap), Diascia (Elfenspoor) en natuurlijk de vel;e verschillende Salvia’s (Salie). Daarnaast kunnen we genieten van de herfstkleur van vaste planten als Gillenia’s en natuurlijk van bomen. Ik geniet deze maand tijdens de laatste warme en zonnige dagen van de bladeren van de Liquidambar (Amberboom), die prachtig geel en rood kleuren. Slaat de eerste nachtvorst toe, dan ziet onze tuin er ineens heel anders uit. Veel Salvia’s, vooral de niet-winterharde, zien er dan uit als natte kranten. Zet de niet-winterharde planten deze maand op een vorstvrije plaats en vergeet niet veel botanische bollen te planten. Natuurlijk kies je daarbij voor biologische bollen, want er wordt veel te veel gif gebruikt bij de teelt van bollen!
Aconitum
arendsii
Monnikskappen zijn planten die al heel lang in borders gebruikt worden en vaak als ‘ouderwets’ gezien worden. Aconitums bloeien echter als laatste van de vaste planten en de kleur van de bloemen is echt prachtig. Dan kunnen ze ook nog in lichte schaduw staan en zijn het gemakkelijke planten. Ze zijn in meerdere variëteiten en kleuren te krijgen, maar de ‘ouderwetse’ blauwe vind ik het mooist. Ze zijn erg giftig, dus doe bij het verplanten handschoenen aan! Verplant ze regelmatig, dan blijven ze gezond.
Begonia
taliensis
Begonia’s komen vaak langs bij mijn ‘planten van de maand’ en dat geeft aan dat ik ze erg mooi vind. Ook deze begonia doet het uitstekend op schaduwplekken, als die maar vochtig zijn. Het blad van deze Begonia is fraai en in oktober vallen ook de rose bloemen op. Wij weten nog niet veel over de winterhardheid van deze Begonia, omdat de plant nog geen strenge winter heeft meegemaakt. Een winterdek met takjes en bladeren kan zeker geen kwaad. Begonia’s lopen laat uit en steken pas in mei de bladeren boven de grond uit.
Ceratostigma plumbaginoides
Gelukkig heeft deze sterke vaste plant een eenvoudige Nederlandse naam, namelijk Loodkruid. Die naam past echter eigenlijk niet meer bij deze plant, maar is gekoppeld aan de echte Plumbago. Ceratostigma laat tot de eerste nachtvorst kleine, maar opvallend gekleurde bloemen zien. In de herfst verkleuren de bladeren naar rood en geel en dan vallen de blauwe bloemen nog meer op. Loodkruid kan op een zonnige plek wat woekeren, maar is dan eenvoudig te verwijderen. Ceratostigma staat niet graag in de schaduw van andere planten.
Eurybia divaricata
Deze Witte Bosaster wordt ook verkocht onder de naam Aster divaricatus. Blijkbaar komen de geleerden er ook niet altijd uit, maar het is wel een heel bruikbare plant. Als de grond droog is en er ook nog sprake is van zware schaduw zijn er weinig geschikte vaste planten te vinden. Eurybia doet het echter overal en bloeit ook nog met kleine, maar opvallende bloempjes. Wij zetten de Eurybia vooral onder bomen en struiken, waar ze licht brengen in het donker.
Helianthus orgyalis
Deze Vaste Zonnebloem valt in oktober zeker op in de border. De Helianthus haalt met gemak de 3 meter en laat een zee van vrij kleine lichtgele zonnebloemen zien. Is door de grootte alleen geschikt voor een grote tuin! Heb je veel ruimte, zet deze Zonnebloem dan eens naast Vernonia (IJzerkruid) of Eupatorium (Leverkruid). Succes bij bezoekers én bij insecten is dan verzekerd! De Helianthus heeft wel een stevige steun nodig om een flinke hoogte te halen.
Leycesteria formosa
Deze heester heeft wel een heel bijzondere Nederlandse naam. Naast het saaie ‘Fazantenbes’ wordt Leycesteria namelijk ook ‘Grootmoeders Oorbellen’ genoemd. Die naam heeft ongetwijfeld te maken met de vorm van de fraai gekleurde bessen. Leycesteria is een snel groeiende heester, die in de winter vaak een flink eind invriest en dus weer als een kleine heester het jaar begint. Zowel de bloei (eigenlijk vallen de schutbladeren op) als de bessen zijn opvallend en daarnaast is het een gemakkelijke plant voor halfschaduw.
Persicaria runcinata 'Needham's Form'
Dit onbekende miniplantje met de moeilijke naam is één van de vele Duizendknopen die in tuinen gebruikt worden. Deze Persicaria wordt niet hoger dan 10 centimeter en zal dus een plekje vooraan in de border moeten krijgen. In onze tuin groeit de Duizendknoop tussen de stenen van een stapelmuur en daar groeit de plant flink uit. Woekeren zoals zijn familielid de Japanse Duizendknoop doet deze Persicaria echter niet. Heeft last van strenge winters (krijgen we die nog?), maar loopt toch weer uit in het voorjaar.
Stylophorum lasiocarpum
De Stylophorum is zo onbekend dat er nog geen Nederlandse naam voor bedacht is. Dat zal wel iets als ‘Schijnpapaver’ worden, want de bloem lijkt qua vorm wat op die van een Klaproos. Wij vinden de Stylophorum lijken op Meconopsis, die trouwens ook Schijnpapaver heet. Stylophorum is echter een vaste plant, die elk jaar weer netjes uitloopt, terwijl Meconopsis meer een eenjarige is. Stylophorum bloeit van mei tot ver in de herfst en is een mooie bodembedekker voor in halfschaduw. Zaait zich gemakkelijk uit, maar woekert niet.
Tetrapanax
papyrifer
De Chinese Rijstpapierplant is een indrukwekkend hoge plant met enorme bladeren. Dat er in China heel dun papier van gemaakt wordt is mooi, maar het gaat mij om de bruikbaarheid voor de tuin. Tetrapanax is meer een heester dan een vaste plant, maar in de winter kan deze reus invriezen en dan weer hoogte verliezen. Geef Tetrapanax de ruimte, want een hoogte van 4 meter kan na enkele jaren behaald worden. De plant schijnt in november indrukwekkende bloemen te krijgen, maar die heb ik nog niet gezien. In oktober vallen de mooie bladeren in ieder geval al goed op.